2e prijs met ???????????

Vanavond hebben de 2e meiden met ? de 2e prijs gewonnen, de 1e zou ook niet kloppen met de tekst dus dit is super. Na 5 keer een 1e, 1 keer een 3e nu een 2e, leuk toch en vooral heel erg gezellig en daar gaat het ons nog meer om, fijn met leuke mensen bij elkaar zijn.

Quint genoot van de muziek en de mensen, oma bracht hem lekker naar bed zodat wij bij de meiden konden zijn, confronterend om de kids te zien van zijn geboortejaar die wel fietsen, lopen en blij zijn samen met vriendjes..............het zijn de slikmomenten op deze hoogtijdagen, raken er aan gewend maar heel diep kruipt daar een  gevoel van.........ons mooie ventje is anders!

Eer hoog houden

4-2006 bloemenmeisjes

4-2007 verpleegzussen

4-2008 hartediefjes

4-2009 schoonmaakdiva's

4-2010 ijsprinsjes

4-2011 zonnige zussen


En dit jaar tijdens de versierde fietsen optocht??? We hebben geen inspiratie, wat zal het worden?
Na telkens een eerste prijs en vorig jaar een derde, is het toch wel leuk voor ze om weer een prijsje te winnen maar de fietsen worden steeds groter en bedenk maar weer wat origineels, we hebben nog een paar uurtjes de tijd gelukkig.

Time flies 19 april 2012

We zijn al weer 2 weken verder na de buikoperatie van Quint, de tijd gaat snel en zeker als je dan zo druk bent met Quint. Drukker als anders, meer aandacht nodig, (nog) vaker verzorgen, temperatuur in de gaten houden en ondertussen namen we natuurlijk definitief afscheid in ons hart van ruim 13 goede arbeidzame jaren bij ..... ! Dit laatste kwam vooral bij mij goed hard aan, na 7 maanden narigheid, onzekerheid, advocaattoestanden en een rechtszaak was het definitief over en kunnen we er met ons verstand nog steeds niet bij waarom dit is gebeurt en waaraan verdiend, gelukkig dacht de rechter ook zo maar daar kopen we niks voor. Het al moeilijke gezinsleven wat je hebt met een kind zoals Quint krijgt weer een extra deuk en ook de meiden hebben er zo onder geleden al die maanden. Nu is het afgesloten en moeten we verder, wat? hoe? Tja, de tijd zal het leren. al die maanden sterk zijn en het gezin bij elkaar houden, de sfeer (?) thuis gezellig te laten zijn, kop omhoog en gewoon blijven lachen dat kost veel energie. En juist die energie en daar zal elke moeder van een zorgintensief kind zich in herkennen, die staat al op een laag pitje. Zo raar was het dus niet dat ik op 2 april ineens de boosheid voelde die ik had weggestopt. Vervelende was wel dat het zich dus gelijk goed uitte in een griep en nu bijna 3 weken later me nog steeds niet fit voel. Ondertussen gebeurde er met Quint wel heel veel en hadden we de zorgen om Ylva en haar welzijn. Zij heeft intussen een longfunctietest gehad en met een pufje hopen we dat ze iets meer lucht heeft, haar hartruisje is niks ernstigs en psychisch heeft ze het momenteel gewoon zwaar, kijkend naar de omstandigheden is dat niet gek maar willen haar graag weer fit, zelfverzekerd en vrolijk zien!

Quint kreeg ondanks dat de operatie aan zijn "hernia spiegeli" heel vlot en goed is verlopen toch met de Pasen koorts, maar ja zijn oren liepen ook en dan is het even van waar komt de temp weg. Dinsdag de 10e was het duidelijk dat het zijn buik was. Een warme rode harde bult onder de wond. Duidelijk een ontsteking of die kant opgaand. Dus ik de telefoon gepakt en het UMCG gebeld omdat dat de afspraak was met de kinderchirurg. Ik mocht contact opnemen en overleggen wanneer ik me zorgen maakte. Dat deed ik, maar de poli-dame aan de telefoon was daar niet van gediend en vond dat ik maandag de 16e wel een belafspraak mocht hebben en als ik het echt niet vertrouwde maar naar de SEH moest komen, ja zeg ga niet helemaal naar Groningen om een bultje te laten zien zonder dat ik eerst heb uitgelegd wat er aan de hand is. Ze vond het ook belachelijk toen ik vroeg of ik geen foto mocht mailen. Heb boos de telefoon er op gegooid, was het helemaal zat en mijn lontje is gewoon wat korter de laatste tijd. Even rustig worden en de huisarts gebeld, die gelijk aan de telefoon kwam en met hem goed overlegt, hij wilde ook wel komen maar dat vond ik iets te ver gaan, zo radeloos was ik nu ook weer niet maar wilde gewoon de vraag even ergens neer leggen wat te doen.
Woensdag kwam er heel veel viezigheid uit Quints buik en meneer had er ook echt last van. Gelukkig stond er donderdag toch al een afspraak met de kinderarts en waar ik het over wilde hebben (reanimatie en beademingsbeleid) hebben we het geeneens over gehad. Eerst maar eens die naar die buik kijken en er zat behoorlijk veel pus/bloed in die dikke bult en met nat verbinden moet dat er uit gaan, temperatuur goed in de gaten houden maar dat deden we al  vanaf zijn ok. Verder natuurlijk die vieze stinkende oren en het buisje wat nog geen maand geleden gezet was lag er links al uit, rechts zat hij er nog wel in. En dan nog Quints kale plekken op het hoofd daar voor toch maar weer naar de dermatoloog. Al met al had ik de tijd die was gereserveerd al weer volop benut en de rest moet ik later dit jaar maar eens weer aankaarten, Quint doet het ondanks de 2 ok's in een maand tijd super goed en dat is het belangrijkste.
Vrijdag dus toch maar weer  eens met de bus naar het KDC, Quint had er niet zo'n goede dag en dat bleef ook het hele weekend zo. Wat mopperig, veel willen liggen, wit en sip uitkijken, mm die buik zal toch wel zeer doen dus af en toe een paracetamolletje was wel nodig.
's Avonds ging hij even mee naar de scholierenloop en daar was hij zo wit dat een vriendinnetje al nare gedachten had en voorbereid was op een telefoontje 's avonds, gelukkig was dat niet zo en had Quint een rustige avond maar 's nachts tussen 1 en 2 spookte hij flink en dat gaat tot aan de dag van vandaag zo door. Veel huilen, klaarwakker en rechtop zitten en ook uit het niets onverklaarbaar huilen bijna niet te troosten, t mannetje heeft wel ergens last van maar toch merk je dat het meest 's avonds en in de nacht. Gelukkig ging het de dagen er na wat beter, steeds minder harde bult en het wondvocht werd steeds minder. Woensdag de 18e een afspraak bij de KNO arts om de uitslag van het gehooronderzoek onder narcose te vernemen. We waren op alles voorbereid en hadden voor ons zelf al wel besloten dat wanneer Quint hoortoestellen nodig zou hebben we dat niet in Groningen gingen vervolgen maar bij Pento in Zwolle. Na eerst bij de audioloog binnen zijn te geroepen werd al snel duidelijk dat een test nu niet kon met zijn vieze lekkende oor. Heel snel weer buiten dus en toen wachten. De afspraak was om 11.15uur en om 12.00uur was het jongetje voor Quint nog niet aan de beurt. Ik was nijdig, hoe kan het toch dat je in de ochtend al ruim een uur uitloopt. Was er helemaal klaar mee ( dit was niet de eerste keer dat je bij deze poli zo ontzettend lang moet wachten) , was met Quint al een paar keer naar de hal gelopen en uiteindelijk maar naar de AH om broodjes voor de terugreis te halen. 12.25uur waren we aan de beurt en Quint had de knollen op, al vanaf 10uur rechtop zitten, eerst een uur in de auto, toen in de rolstoel. En dan nog naar de dokter. Kort en bondig wilde ik zijn en dat was ook geen probleem want de uitslag bleek goed. Quint hoort met buisjes onder narcose 20/30db, dat is dus prima, geen toestellen nodig. Waarom hij niet alles hoort wil ik nog eens bij de neuroloog vragen, ik had nu geen zin een lang gesprek daar.Op mijn verzoek nog wel even de neus/keelamandelen bekeken en die zagen er goed uit, verder lag inderdaad in Quints linkeroor het buisje al in de gehoorgang maar rechts zat hij gelukkig nog wel goed.
Recept voor druppels voor zijn oren meegekregen en ze wilde weten of we nog terug wilden komen, nou ik zag de bui al hangen om weer daar zo lang te zitten dus heb aangegeven dat wanneer we vermoeden dat Quint problemen heeft/krijgt op kno gebied we de weg weten en dat via de kinderarts dan vast snel geregeld kan worden.Was ze het gelukkig mee eens, ben een beetje klaar met de kno afdeling daar door al het gedoe in het verleden en de gesprekken die we hadden. Nu staat er een belafspraak in de meivakantie om te horen of de druppels hun werk hebben gedaan, prima, zo sluiten we het kno dossier voor dit moment.
Uiteindelijk dus tegen 2 uur thuis, 35euro aan benzinekosten,broodjes en parkeerkaartje armer voor dit bezoekje, gelukkig staat nu de eerstvolgende umcg afspraak pas over 3 weken, kunnen we weer even sparen en uit voorzorg dan maar wat bolletjes meenemen voor de terugweg. De volgende poliafspraak as vrijdag is in Ommen en omdat Ard de auto nodig heeft ga ik er lopend met Quint heen, spaart kosten en goed voor de conditie, 2 vliegen in 1 klap.

KOPzorgen over het PGB

Lees en huiver.....dit blog van een mede moeder met een zorgintensief kind . http://geboortenummervijf.blogspot.com/2012/04/1704-onrust-ouders-met-zorgintensieve.html.. .het is diep triest wat er allemaal staat te gebeuren met kinderen zoals Quint met veel zorg, het geeft ons als ouders zo'n machteloos gevoel. Overgeleverd aan de macht van mensen die geen idee hebben hoe het 24uur per dag in zijn werk gaat met een kind met veel zorg, vaak ziek zijn en volkomen afhankelijk van derden maar meestal van ouders die zich zelf volkomen wegcijferen om hun kind met zorg en de andere kinderen in het gezin zo comfortabel mogelijk maken.Verdrietig worden we van de berichten, het gaat als dit alles doorgaat om domweg verplicht je kind uit huis te plaatsen in een ziekenhuis of instelling te laten liggen waar men te weinig mankracht,tijd en geld hebben om het goed te verzorgen en er al helemaal geen knuffelmomenten zijn of echt alles zelf thuis doen, geen pgbers in kunnen huren en er uiteindelijk als gezin aan onderdoor te gaan met wie weet wel een opname op de PAAZ afdeling, andere kinderen met een psychische hulpvraag en een ongelukkig leven door alle ellende thuis. Niet te begrijpen dat men echt zover gaat alleen om te bezuinigen en de gevolgen daarom voor lief neemt. Met mijn boerenverstand zijn er toch echt nog heel veel andere punten waarop bezuinigd kan worden!!!!

Quint zoekt...

We zijn voor Quint op zoek naar een lieve verzorgster cq oppas, iemand die op afroep kan komen voor een uurtje of iets langer op een avond en in de buurt woont (Ommen) . Misschien een leuke meid die graag de zorg in wil of al een opleiding doet in de zorg of verpleging. Het leuk vind met kinderen om te gaan maar ook met 2 benen al op aarde staat en ziet wie Quint is met zijn bijzonderheden.

Denk je dat jij misschien iets voor Quint en ons kan betekenen en lijkt het je leuk om te zorgen en te knuffelen maar durf je het ook aan om hem, wanneer hij slaapt te bewaken. Ben je niet bang voor een paar schoppende benen die het moeilijk maken om een schone luier om te doen en af en toe een flinke dot slijm op je mooie shirt te krijgen?

Dan hopen we van jou een reactie te krijgen !!!

Mail naar quintveurink@hotmail.com

Pasen 2012

Wat een verschil met Pasen 2011 toen we heerlijk genoten van de zon, een super opgewekte Quint en een niet zieke mama en ook nog in het geweldige Villa Pardoes.

Helaas is dit jaar alles anders, oef wilde wel graag een jaar terug in de tijd maar dat zit er niet in dus kop op en wees positief zoals sommige mensen zo graag zeggen grrr.
Dat is er uit, dus nu een foto uit Villa Pardoes, want van deze Pasen zijn er geen foto's beschikbaar omdat ik meer in bed lag met een soort van griepje, Ard vergat te fotograferen tijdens het Ommer eiertikken en zoeken ( maar wel zijn Chary en Ylva te zien tijdens dit filmpje van Ommen Leeft http://www.youtube.com/watch?v=as_WH8NToZE&feature=player_embedded ).

Om een lang verhaal kort te maken, ik ben al een week niet fit en aangezien echt uitzieken er niet in zit/zat staat het verhaal van Quints operatie nog niet online.
Kan jullie vertellen dat het allemaal boven verwachting goed is gegaan en vanaf de IC donderdagavond rechtstreeks naar huis is gegaan. De hele Pasen wel flink aan de pijnbestrijding is geweest ook omdat er een loopoor flink actief is. Quint is een vechtertje en liet ons enorm verbaasd doen staan door heel stoer te doen dat hij geen pijn had, hij laat dat alleen bij papa en mama zien (hoe lief maar niet altijd handig).

18e opname / 7e operatie

wel/niet

Moet even terug in dagen en gevoelens om een blog te schrijven. Was zelf totaal niet fit en lag dinsdag en woensdag vaker in bed dan dat ik in de benen was. Quint was daarentegen woensdag ons inziens weer het mannetje met af en toe een snotterig neusje. Wel een beetje pips maar ja, zonnebank bruin is hij nog nooit geweest. Maar helaas was ik zelf weer zo'n rondlopende, nou ja meer in bed liggende cliniclown herkenbaar aan de rode neus, die de zaakjes niet op orde had. Volle wasmanden, een stoffig huis, bah kan er totaal niet tegen, het zit ook niet in mijn aard maar ziek zijn eist zijn tol dus de pgb verzorgster van Quint was er voor Quint, Quints papa deed de boodschappen, Quints oma verschoonde bedden en probeerde wasmanden te legen door ze onder een strijkbout te laten gaan en ik ben om 10uur maar naar de douche vertrokken om toch enigszins monter te worden. Tegen 11en alle spullen voor ons en Quint maar bij elkaar rapen, uiteindelijk weer de hele kofferbak van de C5 vol en de achterbank naast Quints stoeltje ook. Allemaal weer gelukt en konden we eten en op weg. Ondertussen belde de Ic regie verpleegkundige of het klopte dat Quint zou komen. Wij wisten niet beter dan dat hij op high care zou komen maar dat lag vol en hij zou komen te liggen op IC blauw, prima ! Maar de vraag was of hij kwam, nou had ik niet gebeld om te vragen naar een bed etc. want ik vond mijn eigen bed belangrijker de laatste dagen ( oei egoïstische mama) en of ze dan een tentbed zouden bestellen. JA heel graag, super wat goed en fijn meegedacht, waren we erg blij mee dat er al gedacht word waar ons mannetje het best in kan liggen tijdens opname, Chapeau Kinderic!

 Ard had ook nog gevraagd of we evt later mochten komen (slimmerd) en dat was geen probleem dus kwamen we tegen 3en op de 3e etage van de Beatrix kinderkliniek aan en werden welkom geheten. Het tentbed was nog onderweg vanuit Tilburg naar Groningen (?) en we hebben Quint lekker vertroeteld op schoot en zijn nog even weer met hem naar beneden gelopen. Gesprek met de zaalarts en de anesthesioloog kwam nog langs. Er was door Quints ziekzijn van afgelopen zondag/maandag nog de vraag of de operatie wel door moest gaan.
Stom ook van mezelf ,had het ook NIET kunnen zeggen maar ja, stel dat het fout gaat of dat ze deze site lezen ( Als dat zo is dan vind ik dat uiteraard geen probleem!!) Heb heel duidelijk aangegeven dat als ik (wij) Quint niet durven te laten gaan voor een narcose en operatie we echt hadden gebeld, dat is ook zo, Quint was woensdagochtend fit genoeg en zeker niet ziek, geen koorts, niet huilerig etc.. Dat kon ik gelukkig duidelijk maken. Wel wilden ze weten i.v.m. het bloeden van de laatste keer met zijn tand en de snottebellen of zijn ontstekingswaarden verhoogd waren. Er is bloed geprikt en ik moet zeggen, hield mijn hart vast want was bang dat de waardes te hoog waren ook omdat ik weer een loopoor zag. Gelukkig waren de ontstekingswaardes maar 8 maar de trombos 119. Men wilde met de chirurg overleggen.
 Uiteindelijk bleken de lage trombos (wat nog best wel meevalt) geen probleem en werd Quint om 9.00uur voor OK verwacht. Helaas was het RmD huis weer vol en moesten we kosten maken bij het NH hotel om te overnachten. Jammergenoeg zit het zo vaak vol, nu al zo vaak meegemaakt, dat het toch te gek is dat er zoveel zieke kinderen daar liggen, och mensen....... met een niet ziek kind, het is niet voor te stellen in wat voor wereld je komt als je op de 3e verdieping uitstapt en de ic oploopt.

Het bed uit Tilburg kwam tegen 6en en Quint vond het goed, gaf zich over en wij gingen eten in het personeelsrestaurant. Daarna bleek toen we terugkwamen op de IC dat Quints ok vervroegd was naar 8.00uur, neeeeeeeeeeee weer zo vroeg uit bed. Ingecheckt bij het hotel, Quint verzorgd en uiteindelijk in de lobby een drankje genuttigd, de ah allerhande doorgespit met lekkere paas recepten en proberen te slapen. Helaas was mijn nacht slecht. Heb allerlei nare scenario's beleefd en met 2 uurtjes slaap, een rode neus, dikke wallen en geen ontbijt stond ik om iets over 7 samen met Quints papa op kamertje 15 kinderic,donderdagochtend 5-4-2012.

Zal het doorgaan?

Op dit moment durf ik niet goed te zeggen of Quint donderdag wel geopereerd gaat worden. Hij is namelijk toch best wel snotterig met een flinke so2 dip tot 74 als gevolg vanavond. Hij heeft geen koorts dus dat mag geen beletsel zijn maar toch hij kijkt niet zo florissant uit zijn oogjes. Niet zo vreemd dat hij weer wat voller is want ik snuif en snif me ook te pletter, ik heb denk ik ook wel een beetje koorts maar ga het niet checken, op tijd naar bed en hopelijk morgen fitter. Heb de helft van de dag al in bed gelegen dus hoop wel te kunnen slapen straks, we zullen het zien. Verder hebben we geen idee of de high care vol ligt en er überhaupt wel een bed beschikbaar is, misschien moet ik voor de zekerheid toch even bellen morgenvroeg. Niet dat we daar met onze volgepakte citroen aankomen en we weer rechtsomkeert kunnen maken, laat het maar even afhangen van Quints conditie woensdagochtend of ik er een telefoontje aan waag.
Houd dit stukje dus even kort en waag me als ik me wat beter voel wel aan het hele verhaal van vandaag want heb al proestend niet stil gezeten.
Hoop z.s.m. een stukje te schrijven over de opname en ok dag, ligt een beetje aan het feit hoe alles verloopt. Op twitter en facebook laat ik het sowieso wel even weten.

1 april van vrolijk naar ziek

Het is vol hier in huis, overal staan wasmanden en lijstjes circuleren her en der. Zo vlak voor een opname ben ik druk met van alles, huis poetsen, wassen, strijken, medicijnen bestellen, beademing en voedingsspullen regelen en de rest van een normaal huishouden natuurlijk. Maar op slag veranderde dat vanmiddag. Was ons Quint vanochtend nog het vrolijke prinsje, na het badderen kakte hij helemaal in. Trok wit weg, werd snotterig en even dacht ik wat epilepsie te zien maar weet het niet zeker. Had nog wel even zijn doorkomende tanden gefotografeerd in bad, ontspannen lag hij en genoot van het warme water. Ziet er niet veelbelovend uit maar wie weet trekt het nog recht. En anders misschien een orthodontist op ons lijstje van disciplines erbij. In de loop van de middag kreeg hij steeds minder praatjes en wilde niet veel behalve een beetje hangen op de vloer voor de tv tegen je aan. Ylva was een gewillig slachtoffer. Ik moest nog even bij mijn ouders wat regelen en bleef een uurtje weg. Thuisgekomen bleek Quint behoorlijk gespuugd te hebben en daarna op de vloer tegen Ylva aan een dutje te doen. Hij lag in schone kleren en begon al vrij vlot weer onrustig te worden.

 Even in de box gelegd, verschoond, getempt 38.0 dus prima voor hem. bleef lekker liggen en zo ineens weer spugen, hele golven, hij werd er naar van en wij ook. Lekker op schoot dan maar en meneer tufte zo weer weg, 3 kwartier later heb ik hem maar in de box gelegd met een dekentje over, bleef heel stil liggen en liet alles maar gewoon gebeuren.

Later vanavond heeft hij niet meer gespuugd, de inloopsnelheid van de voeding wel naar beneden gedaan en zo voor de nacht maar een paracetamolletje lijkt me. Temp steeg iets naar 38.3 maar daar word ik niet naar van. Wel dat hij het niet fijn vind als je aan zijn buik komt, lijkt ook wat ontstoken bij zijn PEG-insteek en dat zit natuurlijk dicht bij zijn breuk/bult.
Echt verkouden wil ik Quint niet noemen maar toch alarmeerde hij vanavond een aantal keren onder de 85 so2 en zag hem blijven hangen op 92 terwijl hij voorover lag in zijn bed als een lief klein muisje. Nu maar hopen dat hij morgen fit en vrolijk uit bed komt en naar de Elzenhoek heen kan. Wij hebben namelijk de moeilijke taak om morgen officieel zaken in te leveren die manlief na 14 jaar hard werken met hart en ziel bij het bedrijf PIEP, gebruikte. Waarom? Wij weten het nog steeds niet maar we weten wel dat de rechter er door heen prikte en de papa van Quint met opgeheven hoofd op straat staat.