vrijdag 24 januari 2014

Blogkriebels

Waar moet je toch beginnen wanneer je het bloggen weer op wilt pakken maar er zoveel gebeurt is in een jaar, dat de moed je in de schoenen zakt om sommige momenten te verwoorden.

Niet dat het zo'n zwaar jaar is geweest voor Quint, zeker is hij heel veel ziek geweest,veel thuis en niet naar het kdc zodat de zorg thuis zwaarder is geweest maar wat vooral parten heeft gespeeld is mijn eigen gezondheid. De zorg leunde zwaar op mijn schouders mede ook door de pgb-perikelen, mijn  lichaam en geest waren er klaar mee. Nu, een jaar later, ben ik er nog steeds niet helemaal maar gaat het gelukkig wel steeds beter.

Nu het weer begint te kriebelen om te bloggen, doordat mede-bloggers (vooral collega-moeders) mij vroegen waarom ik niet meer blog maar wel tweet is het nu toch misschien de tijd om het weer op te pakken.

Lieve lezers, ik ga proberen weer met enige regelmaat jullie op de hoogte te stellen van het wel en wee van Quint in ons gezin. Ik hoop dat jullie het lezen ook weer op gaan pakken hier op dit blog van Quint, ons bijzondere kind.

donderdag 23 januari 2014

Woorden van Quints zus


Quint en ik, samen op de bank. 23 januari 2014 17.28 .
Hij lachtte naar me, ik lach terug. Ik zeg: dat hij een lieverd is, hij doet zijn hoofd achter mijn rug en heeft een klein lachje. Hij lacht weer naar me, ik zeg: hee lekkerding!! Hij kruipt weer achter mijn rug. Ik geef een kus op zijn voorhoofd, en hij lacht naar me. Ik aai hem op zijn wang, hij lacht weer naar me.

Wat een lief broertje is het toch, ik kan echt niet zonder je !! Nu lig je lief tegen me aan en ik kijk je aan met een fijn gevoel in mijn buik, omdat ik van je hou.
Je bent mijn alles!

Dikke kus en knuf, Ylva!