Bruikleen

De spullen die Quint in die bijna 11 jaar heeft verzameld omdat hij ze nodig had gaan nu 1 voor 1 ook weer de deur uit. Het is allemaal in bruikleen geweest met overeenkomsten en documenten dat het op een bepaald moment terug moet naar de instantie die het betaald heeft zoals de gemeente of zorgverzekeraar.
Dat wisten we maar oei wat is dit keihard en bijna onmenselijk dat men nog geen week na de begrafenis al belt met de mededeling dat er een voedingspomp bij ons gehaald moet worden. Verbouwereerd sta ik de dame aan de telefoon te woord al hakkelend omdat ze 1 van de hulpmiddelen om Quint in leven te houden nu al opeist. Ik vertel haar dat Quint net overleden is en dat ik er nog niet aan toe ben om dat nu al in te leveren. Gezamenlijk komen we tot een datum, altijd te vroeg maar vandaag is die datum een maand en 3 dagen na zijn overlijden. Ze krijgt alleen de pomp en het snoer, de stickers haal ik er niet af, dat gaat me te ver laat hen dat maar doen dan zien ze zijn naam nog een keer en wie weet googelen ze dan omdat het zo'n mooie naam is en krijgen ze er een beeld bij...............ach dat is tegen beter weten in maar voor mijn gevoel goed.

Als eerste nemen we dus afscheid van de voedingspomp. Dag in dag uit, jaar in jaar, uit piepte hij net wanneer je even zat of wat deed. Gelijk in de benen om dat geluid uit te zetten te kijken wat er aan de hand was bv voeding op, een knik in de slang of Quint die de tas omver had getrokken en er dan lucht in de slang kwam. Vanavond heb ik hem voor de laatste keer aangezet in Quints bedbox..........end of dose piep piep, ik heb het gefilmd en dat was niet makkelijk in die stilte met zijn foto, tas, speelgoed en kaarsjes maar het is echt end of dose, einde van een tijdperk, het tijdperk zorgen voor Quint. Straks de koerier die het ophaalt en geen idee heeft van wat hij ophaalt en welk verhaal er achter zit.

Daarna op naar het volgende afscheid van een middel wat Quint nodig had...................het gaat een leeg huis worden, en dat is het al zo leeg en stil zonder zijn aanstekelijke lach en geluiden van zijn speelgoed. Wat rest is de stilte en de tranen!